Αναπνέοντας, γαλάζιο, ελληνικό καλοκαίρι χαρά της ζωής!
Αναρούσα και ανερούσα είναι μια λέξη με δυο σημασίες· αφενός, η επιστροφή του κύματος από την παραλία στη θάλασσα, αλλά και η δίνη μέσα στη θάλασσα, και αφετέρου η νεράιδα του γιαλού, το ξωτικό. Από τη μετοχή του αναρρέω, αναρρέουσα, με αποβολή του «ε» υπό την επίδραση άλλων μετοχών όπως γλυκοφιλούσα. Θα το βρείτε γραμμένο και με δύο «ρ». Ο Ψυχάρης στα Ρόδα και μήλα μιλάει για την Άνδρο: «Οι αμμουδιές της είναι χαριτωμένες, τα κύματα της φοβερά, οι ανερούσες εκείνες που σε παίρνουν και σε παρασέρνουν και δε σ’ αφήνουνε πια. Κι η αγάπη τέτοια είναι· έχει αμμουδιές κι ανερούσες. Θέλω κι η ποίηση να είναι τέτοια, θέλω να μοιάζει της Άντρος, να είναι χαρά και τρομάρα». Με τι σημασία της νεράιδας, έχει γράψει εγκώμια ο Παλαμάς: «πρασινομαλλούσα και φεγγοβολούσα / μέσ’ στις ανεράιδες ρήγισσα ανερούσα», ενώ στην Έρμη στα ξένα οι Σκιαθίτισσες του Παπαδιαμάντη βάζουν λόγια στη νοικοκυρά, πως δεν έπρεπε να φέρει μαζί της την όμορφη και ψηλή υπηρέτρια της, «κοτζάμ αναρρούσα παιδί μ’». Ακόμα κι όταν προκαλεί δέος η αναρρούσα, είναι συνήθως πανύψηλη και όμορφη.